Appetite for a blog

Wie? Ja precies! Dat dacht ik ook! Steve Forbert. Een energieke artiest die blues, rock en country beheerst als geen ander. Hij creëert een ervaring die ik  nog nooit mee gemaakt had. De combinatie van hoe hij zingt en verschillende instrumenten bespeeld vind ik een erg fijne om naar te luisteren.

Maar eigenlijk was hij helemaal niet zo nieuw voor mij. Nog nooit had ik van Steve gehoord. De onderwerpen daar in tegen waar hij over zingt lijken rechtstreeks uit mij te komen. Laten we beginnen met: “it isn’t gonna be that way”. Dat nummer gaat voor mij over een onderwerp dat ik zelf mee gemaakt heb.

Precies wist ik wat ik ging doen later. Als een van de weinigen van mijn leeftijd denk ik. Welke opleiding ik ging doen, de vervolg studie en hoe ik daarna verder zou gaan.

Vanuit het VMBO zo daar naar het MBO ICT-beheer, dan na 3 jaar een HBO opleiding informatica en dan naar Berkeley(U.S.A) om te studeren.

 Alleen zo ging het niet. Het ging totaal niet hoe ik het netjes had uitgestippeld. Het niveau op de MBO opleiding was voor mij veel te laag. De meeste dingen we kregen wist ik al. Het enige dat ik op school deed was me vervelen en dingen lezen die ik wel interessant vond.

Toen kreeg ik de kans om de zelfde opleiding in BBL vorm te gaan doen. Bij het bedrijf waar ik nu zit ben ik op mijn plek. Ik heb geweldige collega’s en kan gewoon mijn ding doen. Maar dit was totaal niet wat ik van plan was.

Om weer terug te komen bij het nummer. Steve weet dit. Hij weet dat de plannen die jij in je hoofd maakt niet netjes in volgorde gaan uitkomen. It isn’t gonna be that way.

Toen ik het nummer voor het eerst hoorde ging het verhaal hier boven weer door mijn hoofd. Vervolgens moet ik weer denken aan een ander nummer van hem. Thinkin’.

“Loop niet te denken, en te denken en te denken tot dat je verdwaald raakt in jezelf.”

Voor mij is die regel best toepasselijk. Na denken over iets totdat je niet meer weet waar je nou eigenlijk over aan het denken was. Zo gek worden dat je niet meer kan denken. Het gebeurt me regelmatig. 

Met zijn muziek verteld hij me weer dat ik niet moet willen leven. Nee ik moet gewoon leven. Niet bedenken wat ik wil doen maar doen wat ik wil doen. 

Hoe minder plannen je hebt, hoe minder er fout kan gaan. Steve maakt weer duidelijk dat het leven lijkt op een jazz optreden. Je hebt een aantal regels waar je je aanhoud en verder moet je gewoon doen wat goed voelt. Als je doet waar je gelukkig van word volgt de rest vanzelf. Als het ene schaap over de dam is volgt de rest.

“Ik lijk misschien een beetje gek dus waarschijnlijk ben ik dat ook gewoon.”

Settle Down. Ook een nummer van hem dat ik erg fijn vind. Vooral de intro.  Dat ik gek ben houd niet in dat je daar zonder mij over hoeft te praten zingt Steve. Veel mensen zeggen dat het ze niks uitmaakt wat anderen van hun vinden. 

Dan vraag ik me eigenlijk af waarom ze zichzelf voor de gek houden. Tot op zekere hoogte maakt het iedereen uit wat een ander van je vindt.

Dat is wat de intro van Settle down mij verteld. Het gaat een beetje voor bij aan de werkelijke inhoud van het nummer maar Steve en ik zijn goede vrienden dus dat vind ‘ie vast wel goed.

Eerlijk zijn tegen jezelf. Hoe veel je ook liegt, wees altijd eerlijk tegen jezelf. Het belangrijkste in mijn leven is dat ik gelukkig ben maar hoe kan je gelukkig zijn als je liegt over wat je gelukkig maakt?

“Je kan niet scoren als je niet schiet”

Forbert heeft zijn eigen versie daarop. You cannot win if you do not play. Vooral de titel spreekt boek delen voor mij. Je kan twijfelen en denken over wat er gebeurt of je kan iets doen en gewoon zien wat er gebeurt!

“If you’ve to ask, you’ll never know”

Het laatste nummer dat ik wil behandelen. Er zijn mensen die mij vragen waarom in naar die ‘herrie’ luisteren als ze mijn band shirts zien of mijn muziek horen. Beter dan hoe Steve het verwoord zou ik niet kunnen. Als je dat moet vragen zal je het antwoord nooit weten.

Muziek is een belangrijk iets in mijn leven. Recent was er iemand die het onzin vindt dat ik geld uitgeef aan platen als ik het ook kan besparen door het gratis op youtube te luisteren. Dan kan ik leuke dingen van m’n geld doen?

Elke plaat die ik koop en luister maakt deel uit van mijn persoonlijkheid. De muziek die ik luister beschrijft mij of mijn leven. Hierdoor is het een van de belangrijkste dingen in mijn leven.

Maar ik denk dat mensen die dat soort vragen stellen het antwoord nooit zullen begrijpen.

Oh! Bruce Springsteen gaat optreden in Nederland!

Denver is een country zanger. Een artiest met muziek met een verhaal. Dit maal geen ‘ingewikkelde’ levens verhalen zoals ik normaal luister van Bruce Springsteen of Meneer Cash. Nee, simpele muziek waar voor mijzelf geen diepere betekenis achter zit.

Door zijn simpele muziek en het rustige karakter dat hij er aan mee geeft zonder het heel erg saai te maken is het voor mij perfecte muziek om tot rust te komen en me te kunnen concentreren. Dit zorgt er voor dat ik eigenlijk elke avond wel naar hem luister.

Afgelopen zaterdag zat ik alleen op kantoor om een aantal deadlines te halen. Op dat soort belangrijke momenten is Denver mijn beste vriend.

Onbewust zat ik zelfs mee te zingen terwijl ik aan het werk was. Werkelijk ik had het niet door, zoiets is me eigenlijk nog nooit eerder overkomen.

“Close your eyes, I am on my way”

John heeft ook een album genaamd: windsong. Hierin verteld hij over de verhalen die de wind verteld. Nu is dit een redelijk bijzondere verklaring maar de wind is eigenlijk ook best bijzonder. Het komt en gaat zonder dat wij het echt door hebben.

“de wind geeft on regen en maakt daarna een regenboog. We wind is de zanger die het eerste lied song.”

Dat is een stukje uit een nummer van Denver. Het is een zin die je niet opvalt als hij het zingt maar als je de tekst leest is het toch een vrij bijzondere zin.

De wind brengt ons regen, blaast de wolken weg en maakt een regenboog. Hij zag in dat wind toch mooier is dan wij allemaal inzien.

Denver was een groot fan van vliegen en vliegtuigen(wind, vleugels, verband?) Nummers als fly away, leaving on a jet plane, the eagle and the hawk en meer van dit soort nummers. Stuk voor stuk gaan ze over vliegen. Hij is gestorven tijdens het vliegen, althans hij is neergestort.

Zou zijn liefde voor vliegen iets te maken hebben met zijn inzicht in de verhalen van de wind?

Terwijl ik dit schrijf luister ik naar zijn LP: ‘zijn grootste successen’. Ik probeer er inhoudelijk naar te luisteren alleen dit lukt niet. Zodra hij zingt moet ik iets doen. Denken, werken of schrijven. Het maakt niet uit. Hij is als schakelaar, schakelt ‘ie om word al mijn energie gefocust op het gene waar ik mee bezig ben. Zijn muziek zorgt dat ik me concentreer op wat te doen staat en niet op hem. Hij richt de aandacht niet op zich zelf maar op jou!

Thank god I am a country boy. Dit nummer is een uitzondering. Dit nummer dwingt mij tot een pauze. Helemaal mee gaan met het nummer, een onbeschrijfelijk gevoel is wat hij teweeg brengt.

Nummers die je zeker even moet luisteren en die ik persoonlijk erg fijn vind:

Nummers als Badlands, factory, the promised land en natuurlijk darkness on the edge of town. Stuk voor stuk nummers met een verhaal over ‘de sleur van het leven’.  In het album Darkness on the edge of town heeft Bruce Springsteen het over het beginnen van een nieuwe periode in je leven. Het wandelen door een storm om gelukkig te worden.

“Early in the morning factory whistle blows, man rises from bed and puts on his clothes, man takes his lunch, walks out in the morning light.”

Beschrijft dit niet een beetje ons leven? Elke ochtend gaat de wekker. We stappen uit bed doen onze kleren aan en gaan naar het werk. Iedere ochtend weer.

Velen van ons doen dit elke ochtend met tegenzin.

“End of the day, factory whistle cries, Men walk through these gates with death in their eyes,”

Met onze lunch gaan we de deur uit, met dood in de ogen komen we weer thuis. Elke dag opnieuw. Springsteen is een meester in het verwoorden van ons leven.

“Spent your life waiting for a moment that just don’t come. Well don’t waste your time waiting”

Elke keer weer hopen we dat we de loterij winnen. De jackpot binnen hebben. Van een arm persoon veranderen in een rijk persoon. Actie ondernemen doen we niet.

Een rijk persoon wacht zijn hele leven om een koning te zijn en een koning wacht zijn hele leven tot hij macht heeft over alles. Pas als hij macht over alles heeft is hij tevreden. Nooit zijn we echt tevreden met wat we hebben. Wetende dat er altijd iets beters is.

Met de liefde die hij van je krijgt, de hoop die je hem geeft en de kracht die hij heeft zal hij ooit boven de badlands uit stijgen.

“It ain’t no sin to be glad you’re alive”

De nummers van Bruce staan open om je eigen betekenis er aan te geven. Je ziet er in wat jij er in wilt zien. Ook ik heb er mijn eigen waarde aan gehangen.

De muziek verteld me dat ik nooit moet vergeten dat ik nergens van afhankelijk ben om gelukkig te zijn. Je bent gelukkig of je bent het niet. Dit is een keuze niet iets dat iemand anders voor je bepaalt.

Doen waar je gelukkig van word. Zorgen dat je altijd gelukkig bent. Onthouden dat dingen die je ongelukkig maken gestopt kunnen worden.

  “Blow away the dreams that tear you apart. Blow away the lies that leave you nothing but lost and brokenhearted.. I believe in the promised land”

Geloof in het beloofde land. Je ontsnapt alleen aan ‘the badlands’ door je spullen te pakken en de storm in te wandelen. Stoppen met dingen waar je niet gelukkig van word is moeilijk. Anders zou je de dingen niet doen toch?

Stoppen met bijvoorbeeld je werk en iets doen wat je wel leuk vind? Maar hoe betaal je dan de rekeningen en je nieuwe auto? Dat is de storm waar Bruce Springsteen het over heeft. De storm die je moet door staan als je naar ‘The promised land’ wil.

In mijn beleving kan je het beloofde land vinden in ‘the darkness on the edge of town’. De plek waar dromen gevonden worden en levens verloren raken.

Iedereen heeft geheimen. Sommige dragen het voor altijd met zich mee en gaan er aan kapot. Anderen laten het gaan en worden gelukkig.

“just cut it loose”

Dat is wat je moet doen met dingen die je ongelukkig maken. Stap in de storm. Vind je antwoorden in het duister van de stad. Stop met wachten en haal de dood uit je ogen. Kom naar het beloofde land en vertrek uit “the badlands”.

“Cause in the darkness there will be hidden worlds that shine.”

leef het leven dat je wilt leiden. Wees gelukkig en doe waar je van houd!

Al met al vind ik  'Darkness on the edge of town' echt een geweldig album met een goed verhaal dat je eigenlijk wel even moet luisteren.

- Rob

Het is een van de dingen waar ik nou echt van kan genieten. Voor alle gevoelens heb ik een passend nummer of een artiest die mijn gevoel altijd kan omschrijven.

Ik denk graag na over vragen waar eigenlijk geen antwoorden op zijn. Levens vragen. Toch heb ik altijd wel een antwoord op ze. In het donker, liggend op de grond met een kussen onder mijn hoofd en een plaat van Bruce Springsteen op.

Terwijl ik naar het duister staar. “Hoe is het universum ontstaan?” Waarom zou het universum eigenlijk ontstaan moeten zijn? Misschien was het er gewoon. Ontstaan is een ding, een woord waar wij een bepaalde status aan gegeven hebben. Op elke vraag is een antwoord mogelijk. Alles dat wij zien en denken zit namelijk in ons hoofd. Misschien schrijf ik dit wel helemaal niet en bestaat het alleen in mijn hoofd. In dat geval is het er voor jullie niet, maar voor mij bestaat het dan toch wel?

Dat zijn dingen waar Springsteen mij elke keer weer over na laat denken.

“Close your eyes. Let them burn in the darkness”

Moet ik me concentreren? Dan zet ik John Denver op. Zijn album windsong. Het laat je luisteren naar de verhalen die de wind je wil vertellen. Er zit zoveel rust in, terwijl het tegelijk zo krachtig is.

Je zou het haast niet verwachten maar naast die diepzinnige gekkigheid, ben ik ook een persoon die soms helemaal los kan gaan.

Je maakt mij helemaal blij met een sterk stuk Rock ’n Roll  gemaakt door van Halen of AC/DC. Mee zingen met de prachtige stem van Bon Scott, headbangen op een geweldige solo van Edward Van Halen. Maak je mij wakker voor eten, mag je weer vertrekken. Maar Rock ’n Roll? Altijd! Het is niet alleen muziek, het is een soort leven stijl. De energie die je krijgt van een groep Rockers die gewoon doen waar ze plezier in hebben, is onvoorstelbaar.

Maar wat is er nou zo mooi aan die nummers van AC/DC dan? Recht toe, recht aan. Keiharde rock gevolgd door stilte op het juiste moment. Een perfect voorbeeld is: “Let there be rock”. Muziek die binnen komt stampen. Het ritme van Malcolm Young ineens gevolgd door een soort stilte die hij creëert terwijl de muziek gewoon door gaat.

Wat ik net beschreef is iets dat veel mensen van mij weten. Iets wat maar een aantal weten is de muziek die mijn emotionele kant raakt.

Pink floyd met een nummer als “Wish you were here”. Dit nummer doet mij denken aan de dingen die ik verloren ben. Voor momenten waarop ik me echt voel als een ziel die rondjes zwemt in een vissenkom. Nummers als ‘imagine’ van John Lennon. Muziek met een verhaal dat zo ‘obivious’ is en waar iedereen het eigenlijk wel mee eens is. Het laat mij mezelf altijd afvragen hoe het toch kan dat ook al is iedereen het met elkaar eens en doen we eigenlijk het zelfde we toch niet gelukkig van elkaar worden.

Of een nummer als ‘it is a long way to the top’. Eigenlijk is het gewoon pure Rock ’n Roll.               Alleen verteld het voor mij een ander verhaal. Als het allemaal even tegenzit en niet gaat zoals ik het wil.. Bon Scott verteld me dan weer dat het leven niet altijd makkelijk is. Hij maakt me weer duidelijk dat je moet vechten voor de dingen waar je voor leeft.Vechten waar je gelukkig voor word. Dat is wat AC/DC ook doet. Na elke tegenslag jezelf weer oppakken. Door gaan met de dingen waar je van houd en gelukkig van word, hoe moeilijk het soms ook is.

Hoewel je moet vechten voor de dingen waar je gelukkig van word. Moet je dingen waar je niet gelukkig van word laten gaan. Bryan Adams zou zeggen dat het een nieuwe dag is, je een nieuwe kans hebt en dat je moet stoppen met zeuren maar er wat aan moet doen.

Maar daarnaast kunnen we natuurlijk ook gewoon helemaal uit ons dak gaan van Elvis Presley of Diana Ross. Dansend door je kamer, denken dat je net zo goed bent als Elvis om vervolgens je te stoten tegen je bent omdat je toch niet zo goed bent.

Rob.

“Don’t cry no tears around me.”